به جان ثانیه هایی که درفراق چشمانت میگذرند

دل کوچکم تنگ نگاه توست

کاش کودک بودم تا بزرگترین شیطنت زندگی ام نقاشی روی دیوار بود

ای کاش کودک بودم تا از ته دل می خندیدم نه اینکه مجبور باشم همواره تبسمی تلخ برلب داشته باشم

ای کاش کودک بودم تا در اوج ناراحتی و درد با یک بوسه همه چیز را فراموش می کردم

خدایا

دستانم خالی اند ودلم غرق در آرزوها

یا به قدرت بی کرانت دستانم را توانا گردان

یا دلم را از آرزوهای دست نیافتنی خالی کن

توراحس میکنم هردم...
که با چشمان زیبایت مرا دیوانه ام کردی...
من از شوق تماشایت...
نگاه از تو نمیگیرم....
تو زیباتر نگاهم میکنی اینبار....
ولی...افسوس...این رویاست....
تمام آنچه حس کردم،تمام آنچه میدیدم....
تو با من مهربان بودی...
واین رویا چه زیبا بود....
ولی.... افسوس.... که رویا بود....

ای گل نازم...کاش من به جای تو پرپر شده بروی زمین نقش داشتم تا قطره های باران را حس کنم

قطره های زیبای باران را روی گونه هایم حس کنم

صدا بزن مرا، مهم نيست به چه نامى…
فقط “ميم” مالکيت را آخرش بگذار…
ميخواهم باور کنم…مال تو هستم

باران که می بارد تو می آیی        باران گل،باران نیلوفر                

 باران مهر و ماه و آئینه           باران شعر و شبنم و شبدر 

                                                                                                                             باران که می بارد تو در راهی         از دشت شب تا باغ بیداری          
     از عطر عشق و آشتی لبریز      با ابر و آب و آسمان جاری            
 
 
غم می گریزد، غصه می سوزد        شب می گدازد، سایه می میرد
تا عطرِ آهنگ تو می رقصد              تا شعر باران تو می گیرد